W dniu 4 września 2018 r. wchodzi w życie ustawa o zmianie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w Dzienniku Ustaw (poz. 1637) w dniu 27 sierpnia 2018 r. Omawianą nowelizacją, ustawodawca dokonuje wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskaniem, wykorzystaniem i ujawnieniem. Na etapie projektowania omawianej ustawy, wskazywano iż celem nowelizacji jest wzmocnienie przepisów dotyczących ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa. W praktyce nowelizacja może jednak doprowadzić do znacznego jej osłabienia.
Nowa definicja tajemnicy przedsiębiorstwa
Ustawa zmienia definicję pojęcia „tajemnica przedsiębiorstwa” oraz przesłanek czynu nieuczciwej konkurencji polegającego na naruszeniu tajemnicy przedsiębiorstwa. Dla przypomnienia – w dotychczasowym brzmieniu ustawy, tajemnicą przedsiębiorstwa były informacje nieujawnione do wiadomości publicznej, posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. W nowym brzmieniu, tajemnicą przedsiębiorstwa są informacje, posiadające wartość gospodarczą, które nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne osobom zwykle zajmującym się tym rodzajem informacji, jeżeli uprawniony (przedsiębiorca) zachowując należytą staranność podjął działania w celu utrzymania ich poufności. Z kolei czynem nieuczciwej konkurencji, zgodnie z nowym brzmieniem art. 11, jest nie tylko ujawnienie lub wykorzystanie informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, ale również samo ich pozyskanie, polegające w szczególności na nieuprawnionym dostępie, przywłaszczeniu lub kopiowaniu dokumentów, materiałów lub plików elektronicznych.
Zachowanie tajemnicy przedsiębiorstwa przez pracownika, po zmianach
Ustawodawca zrezygnował z dotychczasowego brzmienia art. 11 ust. 2, który, co do zasady, rozciągał ochronę tajemnicy przedsiębiorstwa bezpośrednio na pracowników, również w okresie 3 lat od ustania stosunku prawnego. Trudno doszukiwać się w takim działaniu wzmocnienia ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa i pozycji przedsiębiorców. Wręcz przeciwnie – nowe brzmienie art. 11 budzić będzie wiele wątpliwości interpretacyjnych, w szczególności co do możliwości ich stosowania w stosunku do pracowników, zwłaszcza po ustaniu zatrudnienia. Już dziś pojawiają się opinie, zgodnie z którymi konieczne (lub co najmniej uzasadnione) może okazać się uregulowanie kwestii tajemnicy przedsiębiorstwa w stosunku do pracownika, w szczególności po ustaniu stosunku pracy, bezpośrednio w umowie o pracę lub innej umowie łączącej go z pracodawcą.
Nowe sankcje
Nowelizacja wprowadza również szereg zmian w art. 18 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Rozszerzeniu ulega katalog sankcji, za czyn nieuczciwej konkurencji polegający na naruszeniu tajemnicy przedsiębiorstwa, wskazanych w ust. 3 – 5 art. 18. Wprowadzono możliwość podania do publicznej wiadomości informacji o wyroku lub jego treści, natomiast w miejsce orzekania o nakazie zaniechania niedozwolonych działań i usunięcia ich skutków (ust. 1 pkt 1 i 2), jak i odszkodowaniu (ust. 1 pkt 4) wprowadzono możliwość nałożenia na pozwanego obowiązku zapłaty wynagrodzenia (licencji), które w chwili jego dochodzenia byłoby należne tytułem udzielenia przez uprawnionego zgody na korzystanie z informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa. Wysokość owego „wynagrodzenia” może jednak rodzić poważne trudności w zakresie dowodzenia. Nie zawsze bowiem możliwe będzie jednoznaczne określenie wysokości „należnego wynagrodzenia” za dostęp do informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa.
Jakie przepisy stosować od 4 września 2018 r. Niejednoznaczne przepisy przejściowe
Warto również zwrócić uwagę na przepisy przejściowe omawianej nowelizacji. Zgodnie z art. 15 ust. 1 znowelizowane przepisy należy stosować oceniając stan faktyczny zaistniały po wejściu w życie omawianej ustawy. W opinii Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu wskazano, iż z punktu widzenia Zasad Techniki Prawodawczej zapis ten nie jest prawidłowo skonstruowany. Może bowiem rodzić uzasadnione wątpliwości co do brzmienia przepisów, jakie winny być stosowane dla oceny stanu faktycznego zaistniałego przed dniem wejścia w życie ustawy. Zaproponowana zmiana, polegająca na wskazaniu iż do oceny stanu faktycznego zaistniałego przed wejściem w życie ustawy stosuje się przepisy ustaw zmienianych w brzmieniu dotychczasowym, nie spotkała się niestety z akceptacją ustawodawcy.
Autor: Maciej Priebe, Partner, Rzecznik Patentowy, Grupa CHWP - Kancelaria Prawna Chałas i Wspólnicy
